Blog

Jippie, een erfenis?!?

Het klinkt vaak zo mooi: je krijgt een erfenis! Maar los van het feit dat een erfenis altijd het gevolg is van een overlijden en daarmee van een gemis, is een erfenis soms helemaal niet zo simpel. Wanneer ben je nu eigenlijk erfgenaam? Eerst maar eens wat feiten op een rij. Als je in iemands testament met naam en toenaam genoemd bent als erfgenaam, kom je in aanmerking voor de erfenis. Maar als er geen testament gemaakt is en iemand overlijdt, dan treedt het Nederlands erfrecht in werking. En die kent 4 groepen: Partners (via huwelijk of geregistreerd partnerschap) en kinderen (via geboorte-akte en adoptiekinderen) Ouders, daarna broers en zussen. Grootouders, daarna ooms en tantes Overgrootouders, daarna oudooms en oudtantes De personen uit de eerste groep komen het eerst in aanmerking. Als een van de erfgenamen al overleden is, erven zijn of haar kinderen samen het erfdeel van hun overleden ouder. Als er in een groep geen familie meer is dan gaat de nalatenschap naar de personen in de volgende groep. En dan ben je erfgenaam. Bij een erfenis denk je al snel aan een mooie som geld, waardevolle spullen of misschien zelfs wel een huis. Maar kijk uit: een erfenis is lang niet altijd zo mooi als het lijkt! Want hoe weet je nu wat de erfenis precies inhoudt als iemand overlijdt? Achter de mooie voorgevel kan een huis wel ‘onder water’ staan. En aan de buitenkant kan het wel lijken of iemand het helemaal voor elkaar heeft, maar hoeveel schulden en onbetaalde rekeningen zijn er eigenlijk? Dat zijn dingen die pas duidelijk worden als je meer inzicht hebt in de administratie. En daar kom je meestal pas aan toe als de uitvaart geweest is. De erfenis wel of niet aanvaarden? Het is heel logisch dat je na een overlijden, zeker van een alleenstaand iemand, aan de slag gaat met het opruimen van zijn of haar spullen. De lopende rekeningen laat betalen, vast wat spullen op Marktplaats zet, of dat leuke schilderijtje wat je altijd zo leuk vond mee naar huis neemt. Maar pas op: voor de wet kan dit betekenen dat je daardoor de erfenis aanvaardt. Wees dus altijd voorzichtig met wat je na een overlijden al doet met de nalatenschap. Als je de erfenis aanvaardt (of je zo gedraagt), krijg je namelijk alle bezittingen maar óók alle schulden van de overleden persoon. En als deze meer bedragen dan de bezittingen, ben je zelf aansprakelijk voor de schulden. Deze moet je dan eventueel uit eigen zak betalen. Reden genoeg dus om goed te bekijken wát je nu eigenlijk aanvaardt. Als je de erfenis, om wat voor reden dan ook, liever niet hebt, heb je de mogelijkheid deze te verwerpen. En ben je voorzichtig en wil je liever eerst inzicht in wat de nalatenschap inhoudt? Dan kun je de erfenis altijd ‘beneficiair aanvaarden’. Hierbij ben je niet aansprakelijk voor de eventuele schulden maar mag je ook niets van de bezittingen hebben voordat je zeker weet dat alle schulden betaald zijn. Tijd om te beslissen Schuldeisers mogen 3 maanden lang de erfgenamen niet vragen om de schulden te betalen. Je kunt in deze periode dan ook rustig bekijken of je de erfenis wilt aanvaarden of niet. Een notaris kan je in deze periode helpen om te bepalen wat je moet doen. En ja, dat kost misschien geld, maar kan je ook behoeden voor de nare gevolgen van een erfenis. Volgende keer: Hoe gaat dat: een erfenis (beneficiair) aanvaarden of verwerpen?

Boomplantdag 2017

Sinds het begin van 2017 gaven we alle families waarvoor we een uitvaart mochten verzorgen bij het nagesprek een certificaat voor een Herinneringsboom van Natuurmonumenten cadeau.  Omdat we waarderen dat 'onze families' zoveel vertrouwen in ons hebben gesteld dat we hen bij mochten staan in een kwetsbare tijd in hun leven. Ook omdat we het een mooie gedachte vinden dat als er iets eindigt, er ook weer iets nieuws begint. Een gedachte die we terug zagen in de Herinneringsboom.  Daarnaast vonden we het mooi dat we iedereen ter nagedachtenis aan degene die hen zo dierbaar was, zo'n jonge boom aan konden bieden die hopelijk weer groot en sterk mag groeien in de komende jaren. En op 4 november gingen we zo met een groep nabestaanden naar Planken Wambuis, een bosgebied in Ede waar Natuurmonumenten dit jaar de door hen uitgegeven bomen plantte. Op een boomschijfje kon iedere familie een tekst naar keuze schrijven dat later aan de boom gehangen kon worden. Er was keuze uit twee boomsoorten: een eik of een lijsterbes. Veelal werd gekozen voor de eik, zoals voor de stoere papa die altijd zo groot en sterk was.  Ook voor de overledenen waarvan de nabestaanden niet aanwezig konden zijn werd een stevige eik geplant. Na afloop gingen we met elkaar naar een restaurant in de buurt waar we onder het genot van koffie, thee of warme chocolademelk met apfelstrudel en vanillesaus op konden warmen. Na een kort moment waarin we o.a. naar 'Herfst' uit de Vier Jaargetijden van Vivaldi luisterden en de namen van de overledenen noemden, was er gelegenheid om met elkaar en met ons bij te praten. Wij kijken terug op een mooie dag waarin zelfs het weer helemaal meewerkte! En heb je dit jaar geen boom van ons ontvangen? Helaas is Natuurmonumenten met de Herinneringsboom in deze opzet gestopt. We vinden dit heel jammer en zijn dan ook op zoek naar een passend alternatief.  Heb je een suggestie: laat het ons dan gerust weten!

Lijkenpikkers-Deel 2

Getriggerd door de negatieve aandacht rondom de uitvaartbranche heb ik mij vorige week laten verleiden tot het schrijven van een blog onder de titel “Lijkenpikkers”. Een pakkende titel blijkbaar want niet eerder is een door mij geschreven blog binnen de branche zo gretig opgepakt en door collega’s uit de branche op alle mogelijke manieren gedeeld. Aanleiding tot het schrijven van deze blog was een artikel rondom een nieuw boek van de “besparingskoningin” Marieke Henselmans dat was gepubliceerd in het AD. Mijn aanvankelijke oordeel was wellicht vernietigend te noemen en is in ieder geval door het lijdend voorwerp als dusdanig ervaren. Terecht? Of niet? Zoals aangegeven in de laatste blog heb ik het betreffende boek besteld en aandachtig bestudeerd. Mijn bevindingen…ach, laat ik niet te negatief worden in mijn blog… De uitvaartbranche waar momenteel ruim 1900 ondernemers in actief zijn, is een branche die volop in beweging is. Beweging, verandering, aanpassing, ieder doet dat op zijn of haar eigen manier. En een groot log apparaat in beweging brengen kost nu eenmaal meer tijd en moeite dan het in gang zetten van een kleine onderneming. Gelukkig, wij van Keur & Keur bevinden ons aan de goede kant. Een kleine flexibele organisatie die zich volledig richt op de belangen van overledenen en nabestaanden, waardoor we altijd werken aan het beste resultaat, meedenken met nabestaanden, ondersteuning bieden waar gevraagd en ook nog eens eerlijk zijn over prijzen, mogelijkheden en onmogelijkheden. Zelfs Henselmans lijkt zich in haar boek schoorvoetend te beseffen dat de keuze voor een kleine ondernemer vaak de juiste is. In hoofdstuk 3.2 schrijft zij: De zelfstandige uitvaartondernemer: dat is een ander verhaal. Hoe kleiner het bedrijf, des te blijer ze zijn met een klant. Het is in hun belang goed werk te leveren. Ze krijgen pas na de uitvaart betaald en zijn afhankelijk van mond-tot-mondreclame. En ze besluit met: De kans op oprechte dienstverlening is bij hen in elk geval groter. Wanneer je deze zinnen bekijkt in de context van het boek, moet het voor mevrouw Henselmans bijna een aderlating geweest zijn dit aan het papier toe te vertrouwen. Maar het moet gezegd, deze positiviteit is te vinden in haar schrijven. Ik ga de verdere inhoud van het boek niet bespreken. Mijn indruk is echter dat het één grote aanklacht is tegen de grote verzekeraars/uitvaarders, en dat één en ander een nogal eenzijdig kijk geeft op de uitvaartbranche. Helaas is het nu eenmaal zo dat negatieve verhalen (in welke branche dan ook) vaak meer aandacht krijgen dan positieve. En van dit principe is in het boek gretig gebruik gemaakt. De rode vlakken met ervaringen van “gedupeerde” doen pijn aan je ogen en in sommige gevallen ook pijn aan het hart. Het blijft een feit dat wanneer een familie geconfronteerd wordt met een niet goed georganiseerde uitvaart, een ongeïnteresseerde uitvaartleider, te hoge, onverwachte of onterechte kosten en niet welwillende verzekeraars, dit ALTIJD heel pijnlijk is. Maar… of het volledig zelf organiseren van de uitvaart, het op koopjesjacht gaan en het kopen van dit boek de oplossing is voor dit probleem…dat betwijfel ik.   Na mij door alle negativiteit van dit boek heen geworsteld te hebben kwam nog het vervolg, namelijk het werkboek! Laten we zeggen een veredelde wilsbeschikking, met zure bijsmaak. Henselmans doet met het werkboek veel goed, als je tussen alle zure bijzinnen doorleest komen er veel, heel veel handige onderwerpen naar voren die zeker de moeite waard zijn te overdenken en vast te leggen. Heeft het lezen van het boek en het doornemen van het werkboek mijn mening veranderd? NEE, geenszins! Laat je niet kisten door de commercie is in mijn beleving een opsomming van negativiteit, opgeklopte praktijk verhalen en halve waarheden, die de consument angstig maakt voor de uitvaartbranche. BANG VOOR DE UITVAARTONDERNEMER…., dat waren de mensen 50 jaar geleden. Gelukkig is de branche in beweging, die angst is echt niet meer nodig. Van de 1900 ondernemers in Nederland kan je naar alle waarschijnlijkheid met 1897 een heel goed gesprek voeren. Zij kennen de praktijk, werken met hart en ziel, staan open voor mooie ideeën van de families en beschikken over de kennis en vaardigheden deze ideeën op een goede manier samen met u ten uitvoer te brengen. En natuurlijk zullen zij ook met u meedenken als het op de kosten aankomt, want zeg nu eerlijk; ook de uitvaartondernemer is er niet bij gebaat als de rekening hoger uitvalt dan het bedrag dat betaald kan worden door de familie. En de tijd dat er aan iedere punt en komma verdient wordt, die ligt (gelukkig) ver achter ons! De uitvaartondernemer van nu ontzorgt, werkt graag samen met nabestaanden aan een uitvaart die passend is bij degene van wie afscheid genomen moet worden, staat open voor al uw ideeën en biedt ruimte aan nabestaanden zelf te regelen wat zij willen maar is tegelijkertijd het vangnet dat vaak zo hard nodig is. Mijn advies? BEL DIRECT EEN UITVAARTONDERNEMER!!! Bij voorkeur 1 waar u een goede ervaring mee hebt, of goede verhalen over hebt gehoord. En laat u niet bang maken door alle negatieve aandacht in de media. Vertrouw op uw gezonde verstand en handel in de geest van uw dierbare overledene.   NB. Benieuwd naar het boek en werkboek van Henselmans? U kunt het natuurlijk bestellen ISBN nummer 9490298085, maar ik adviseer u te kijken of u het ergens kunt lenen van iemand. Zo bespaart u toch snel weer een kleine 30 euro.

Lijkenpikkers

De vakanties zijn weer voorbij en traditiegetrouw verschijnen er dan in de landelijke dagbladen “uitvaartverhalen” en deze zijn uiteraard voorzien van de nodige negativiteit. In het AD afgelopen week verscheen een groot artikel met de titel: Mooie uitvaart kan ook goedkoop. Oh, daar gaan we weer was mijn eerste reactie toen ik deze kop via de diverse media zag verschijnen. Gelukkig opende dit artikel met een beetje achtergrondinformatie, feiten en cijfers. Zo heeft de goede lezer kunnen zien dat er in Nederland zo ongeveer 145.000 uitvaarten per jaar zijn en dat er via de stichting klachteninstituut Uitvaartwezen in 2016 115 klachten zijn binnengekomen. Gelukkig dacht ik, 115 klachten op 145.000 uitvaarten is slechts een percentage van 0.079%. Als ik iets dieper op de materie inga zie ik dat van deze 115 klachten er 20 gaan over de factuur/offerte of betaling. Wat dus inhoud dat slecht 0.0137% van de ingediende klachten gaat over de financiële kant van de uitvaart. Maar laten we eerlijk zijn iedere klacht is er 1 teveel. Zo moet bespaarkoningin Henselmans ook gedacht hebben, zij heeft onderzoek gedaan en een boek geschreven over hoe het ook kan. Henselmans leert ons dat een uitvaart heel goed mogelijk is voor een bedrag tussen de € 1.200,= en € 3.700,= euro. Verder lijkt zij zich plotseling ook op te werpen als rouwdeskundige met haar bewering dat het vaak voor de verwerking beter is veel zelf te doen. Een bewering die ik niet zal tegenspreken maar waarvan ik met grote stelligheid wel durf te beweren dat deze lang niet altijd opgaat. Maar voordat deze blog overgaat in een preek voor eigen parochie toch eerst maar weer wat feiten. Is een uitvaart mogelijk voor een bedrag van € 1.200,= ? JAZEKER, sterker nog even googelen en we leren dat een crematie al verzorgt kan worden voor het luttele bedrag van € 899,=. Hoe dan? Vraag ik mij gelijk af. Ach het klinkt allemaal zo eenvoudig. Je vader gaat dood, je belt de betreffende onderneming, binnen enkele uren staan ze op de stoep, leggen vader op een brancard en nemen hem mee naar…. (waar is niet helemaal duidelijk). De laatste verzorging wordt gedaan, vader wordt in de kist gelegd en op een door de onderneming bepaalde datum en tijdstip zal de crematie plaatsvinden. Zo simpel is het. Voor een kleine € 900,= is alles geregeld. Helemaal niets mis mee! Maar wacht:  Na overlijden moet de gemeente op de hoogte gesteld worden, een handeling die u zelf kunt doen maar voor het bedrag van € 99,- regelt de budget uitvaartverzorger dat voor u. Nu bleek vader ook een pacemaker te hebben en deze moet verwijderd worden, kosten € 49,-. En ach, u zou het wellicht toch fijn vinden als vader netjes verzorgd het woonhuis verlaat, extra kosten:  € 145,-. Of u gaat een stapje verder, vader gaat niet naar een onbekend landelijk dienstencentrum maar u wilt hem nog een aantal dagen thuis opgebaard hebben, weer € 499,- erbij. De Asbus of urn laten bezorgen € 89,- Nog even (45 minuten) afscheid nemen in klein gezelschap in het landelijk dienstencentrum, € 299,-. Gelukkig krijgt u daar dan nog een kopje thee, koffie of een glas water bij. Tellen we deze bedragen bij elkaar op dan kost deze zeer summiere vorm van uitvaart toch alweer € 2.079,=. Afscheidsbijeenkomst? Niet mogelijk. Kerkdienst? Niet mogelijk. Condoleanceavond? Niet mogelijk. Zelf de uitvaartdag bepalen? Niet mogelijk. Bloemen? Neen. Kaarten? Neen. Bijwonen van de uitvaart? Niet mogelijk. Samenkomst na de uitvaart? Niet mogelijk. Niets mis mee deze vorm van afscheid nemen, dat meen ik serieus, maar is dit ook de vorm die bij iedereen past? Dat geloof ik niet! Uit onderzoek is gebleken dat het afscheid moeten nemen van een dierbare, op de geboorte van je kind na, de meest ingrijpende gebeurtenis is uit je leven. Een gebeurtenis waar ieder mens anders mee omgaat, een gebeurtenis die schreeuwt om aandacht en goede begeleiding. Afscheid nemen kan je maar één keer doen en de wijze waarop je dit doet kan van grote invloed zijn op de loop van het verdere rouwproces. Moet een afscheid dan perse € 10.000,- kosten? Zeker niet! In onze praktijk zien we dat dit bedrag meer uitzondering is dan regel. Maar…de inspanningen van een uitvaartondernemer kosten (hoe graag ik persoonlijk dit ook anders zou zien) geld. Verschillende keuzes in het proces hebben ook invloed op de hoogte van de uiteindelijke eindfactuur. Gelukkig hebben wij goed overzicht in de financiële consequenties van uw keuzes en informeren wij u daar graag over. Er is voor ieder budget een uitvaart, maar laat u alstublieft niet aanpraten dat alle uitvaartverzorgers lijkenpikkers zijn. Uitvaartverzorgers in het algemeen zijn zeer gedreven, gepassioneerde mensen, die proberen de wensen van de overledene en nabestaanden in kaart te brengen en in goed overleg te komen tot een uitvaart die past binnen uw budget, recht doet aan de persoon die is overleden en zorgt voor een afscheid waar u mee verder kunt. Is het verhaal van Henselmans dan klink klare onzin? Zeker niet. Hoe moeilijk ook, in een periode van rouw, is het altijd goed om de (financiële) werkelijkheid onder ogen te blijven zien. En zoals Peter van Schaik in het eerder genoemde artikel aangeeft, het vooraf opvragen van offertes kan ook de moeite lonen. Maar doe dat dan in een persoonlijk gesprek met een ondernemer. Dan krijgt u ook er direct een gevoel bij, wel zo fijn om te weten wie er straks bij u aan tafel zit op het moment dat u met veel verdriet afscheid moet nemen van iemand die u lief is. Het artikel in het AD sluit af met het feit dat Henselmans een bespaarboek heeft geschreven (€ 27,90 inclusief werkboek, exclusief verzendkosten). ISBN nummer en de datum waarop het verschijnt, samen met een bestellink krijgt u erbij in het artikel. LIJKENPIKKERS!!   Meer weten over de mogelijkheden rondom een uitvaart? Neem vrijblijvend contact op om een afspraak te maken! HET IS GRATIS!   NB. Ik heb het boek besteld en hoop er tips in te vinden waarmee wij onze klanten van dienst kunnen zijn.

Hoe hoort het nu eigenlijk...?

Het is een mooie voorjaarsdag, de lucht is strak blauw en als je buiten staat voel je dat de zon al een beetje kracht krijgt. De wind is nog wat fris, maar dat is precies passend bij deze tijd van het jaar. Het schelle geluid van de kerkklokken klinkt hard boven het getjilp van de vogeltjes uit. De grote donkerbruine houten deur van de kerk gaat open en de stoet zet zich in beweging. Vader is overleden, de rouwdienst was indrukwekkend. Het onvermijdelijke moment dat de familie zich begeeft naar de begraafplaats is aangebroken. Zes dragers begeleiden de uitvaartkist richting de glanzend zilvergrijze rouwauto en de familie loopt er stil achteraan. Het is een schril contrast, het mooie lenteweer tegenover de verdrietige gezichten van de zoons en hun kinderen. Wanneer ook de familieleden in de auto’s hebben plaatsgenomen loop ik als uitvaartleider richting de rouwauto. Ik hou nog even stil, knik uit eerbied voor de overledene naast de auto en ga op mijn plaats staan, voor de stoet. Gelukkig heeft de kerk een ruime parkeerplaats, het is dus niet al te moeilijk om de stoet te vormen denk ik nog…Maar nog voordat ik 1 stap de openbare weg op heb kunnen zetten, probeert één auto met wat belangstellenden zich tussen de rouwauto en de familie door uit de voeten te maken. Het bevreemd mij dat zij niet even konden wachten. De stoet zet zich opnieuw in gang. Uitvaartleider lopend voorop, dan de rouwauto, gevolgd door 3 auto’s, allen voorzien van zwarte rouwvlaggen. Andere auto’s verlaten ook het parkeerterrein en sluiten aan in de stoet. Het mooie weer lokt uit tot autorijden met de raampjes open, je ziet het overal om je heen. Inmiddels ben ik hier wel een bekend gezicht in mijn hoedanigheid als uitvaartleider en soms vertaald zich dat op een wat, laat ik het netjes omschrijven, gênante manier. Een automobilist die de stoet tegemoet komt rijden lijkt mij het herkennen. Inderdaad hij herkent me en maakt dat goed duidelijk. Een flinke stoot op de claxon en een zwaaiende hand boven het open dak uit, in combinatie met een vriendelijke lach en bijbehorende joviale groet… Ach, het is waarschijnlijk goed bedoeld, maar in deze situatie… Een kleine 50 meter verderop fietst een jonge vader met naast zich zijn zoontje van een jaar of 8. Wat schetst mijn verbazing, hij legt de hand op de schouder van zijn zoontje en samen stoppen ze. Ze stappen af en wachten rustig en stil tot de stoet voorbij is. Een mooi gebaar. Nog voor we bij de brug zijn stap ik in de rouwauto en langzaam rijden we verder. Over de brug is een bushalte en staan verschillende mensen te wachten op de bus. Een groepje van 3 oudere dames staat geamuseerd te praten en lijken zich niet bewust van het verdriet dat aan hen voorbij trekt. Een oude heer gooit vlak voor de rouwauto nog snel even z’n sigarettenpeuk op straat en…en er staat een jonge jongen, ik schat niet ouder dan 20. Pet achterstevoren op z’n hoofd, stoer zwart jack open, het is immers voorjaar. Vlak voordat de rouwauto hem passeert kijkt hij mij recht in de ogen aan, haalt zijn pet van z’n hoofd, gaat rechtop staan en slaat een kruisje alvorens hij zijn hoofd buigt. De rouwautochauffeur en ik zijn het erover eens, dit is een ontroerend gebaar! Gelukkig is het rustig op de weg, iets dat ook goed te merken is op de begraafplaats, weinig geruis van verkeer als we aan het graf staan. De kist daalt in het graf, er worden nog enkele woorden gesproken. De familie heeft aangegeven graag de begraafplaats als laatste te willen verlaten. Zo geef ik dat dus ook aan en ik vraag duidelijk of de belangstellenden eerst in stilte voorlangs het graf willen gaan voor een laatste persoonlijke groet. Zo’n 80 mensen zetten zich in beweging en schuifelen langs het open graf. Hier en daar vloeit een traan, mensen houden even stil bij het graf, de plek waar je je steeds weer bewust wordt en bent van de eindigheid van het leven. Halverwege de rij lopen 4 oudere mannen, ik schat 70+, 1 van hen met rollator. Luid pratend schuifelen ook zij vooruit in de rij. “Heb je al gehoord dan Jan ook is geopereerd?” zegt de één tegen de anderen van het groepje. “Oh…Nou dat zal niet meevallen voor hem, als ie niet meer zelf z’n gangetje kan gaan en naar het vrouwtje moet gaan luisteren” Deze opmerking wordt met bijna bulderend gelach ontvangen. Sorry….dit gaat me te ver. Ik loop naar de heren toe en spreek ze vermanend, doch op gedempte toon toe! Geagiteerd kijken ze me aan. Ze lijken niet te beseffen dat het wellicht respectvoller is dit soort conversaties te houden op een ander moment. Eén van de heren snauwt mij nog toe: “ Nou zeg ! ”. Ik ben perplex. In de media wordt nogal eens gesproken over het feit dat er nog maar zo weinig respect is. Het is dan veelal de oudere generatie die de jongeren verwijt niet te weten hoe het hoort. Vandaag kon ik het hiermee niet eens zijn. Misschien dat een uitvaart, als je eenmaal op leeftijd komt, meer regelmaat dan uitzondering is, maar het verdriet rondom het afscheid nemen is voor de familie een éénmalig iets, immers je verliest je vader maar één keer. Zou het de oudere generatie ontgaan dat zij net zo goed met respect hiermee moeten omgaan? Hoe hoort het nu eigenlijk? Het blijft moeilijk…maar ik hou hoop, want ik zag vandaag mooie gebaren, respectvol gedrag en medeleven vanuit de jongere generatie! Dennis Keur 

Einde jaar, op naar een nieuw begin!

Donkere dagen, korte dagen, lange avonden en … lichtjes. Het einde van het jaar nadert met rasse schreden en in die laatste periode wordt er traditiegetrouw toegewerkt naar feestelijke dagen rondom kerst en oud en nieuw. Nu weet ik niet hoe het u persoonlijk vergaat, maar ik wordt zelf vaak overvallen door een melancholisch gevoel en stel me in deze tijd vaak de vraag; was dit het? Was het genoeg en hoe nu verder? Zo tegen het einde van het jaar worden er overal bijeenkomsten georganiseerd waarin mensen bijeenkomen om geliefden en dierbaren die hen zijn ontvallen te gedenken. In Alphen aan den Rijn is Lichtjes in het donker zo’n bijeenkomst. Diverse kerken herdenken op Allerzielen de overledenen en op de laatste zondag van het kerkelijk jaar (de zondag voordat Advent begint) wordt er ook stilgestaan bij hen die er niet meer zijn. Een bijzondere bijeenkomst in dit kader is toch wel de bijeenkomst die georganiseerd wordt op de 2de zondag van december. De bijeenkomsten op Wereldlichtjesdag. Op deze dag wordt er uitgebreid stilgestaan bij overleden kinderen. In Woubrugge mochten wij, inmiddels voor de 3de keer, deze bijeenkomst organiseren en dat hebben we met liefde gedaan. Over een pad van licht konden de belangstellenden naar de aula lopen, licht om hen welkom te heten, licht om hen te verwarmen en licht om het kind te gedenken wat zo gemist wordt. SilQ zorgde voor de muzikale omlijsting en we stonden stil bij hoe we mensen kennen. Vaak komen we niet verder dan de buitenkant, dat stukje van de mens dat soms zo weinig laat zien van wie iemand daadwerkelijk is. Zo blijkt een geslaagde zakenman zijn leven lang het verdriet van zijn overleden zoontje met zich mee te dragen, is de ogenschijnlijk gelukkige jonge moeder zich na diverse miskramen meer dan bewust van het feit dat het hebben van kinderen geen vanzelfsprekendheid is, staat die gezellige collega inmiddels al bijna 30 jaar nog steeds met tranen aan het graf van haar dochter en mist een hoog bejaarde man nog altijd het kind dat 70 jaar geleden bij de geboorte overleed en werd weggenomen. De verhalen zijn zwaar, zeker als het om je kind gaat, maar troost wordt er gevonden in de saamhorigheid en de wetenschap dat wie leeft in je hart mag blijven, nog even blijven! Het einde van 2016 is in zicht. Was dit het en was het genoeg…? Tientallen malen hebben wij dit jaar weer mogen klaarstaan voor families waarin er afscheid genomen moest worden. Telkens weer een bijzonder en emotioneel proces, waarin het een voorrecht is te mogen helpen. Was het genoeg?? Wij hopen het. Wij hopen dat onze inspanningen hebben geleid tot de mogelijkheid het afscheid op een goede manier te hebben kunnen beleven. Ook in het nieuwe jaar gaan wij door en hopen van toegevoegde waarde te mogen zijn bij de mensen die ons nodig hebben. 2017, een nieuw begin maar met onze vertrouwde dienstverlening en meer… Wij wensen een ieder in de komende kerstperiode alle goeds toe. Dat goede herinneringen aan een geliefde die gemist wordt enige warmte mogen uitstralen en dat 2017 ondanks gemis voor één ieder een waardevol jaar mag zijn! Eén lichtje is sterker dan alle duisternis van de wereld!

Inspiratie

Eens in de vier jaar organiseert de VTU (vereniging van toeleveranciers voor de uitvaartbranche) een grote, ik mag wel zeggen hele grote, uitvaartbeurs in Gorinchem. De evenementenhal aldaar staat dan bomvol stands waarin alle bedrijven die zich bezighouden met verkopen van uitvaart gerelateerde producten zichzelf presenteren. Met andere woorden duizenden vierkante meters met kisten, urnen, as sieraden, rouwkaarten, grafliften, rouwauto’s, uitvaart koeien, bloemen, kunstplanten, tafels en stoelen voor in uitvaartcentra, computersystemen, uitvaart kleding, condoleanceregisters, webdesigners en opleiders in de uitvaartbranche. In de afgelopen week was dit evenement weer gaande (voor ons inmiddels als onderneming alweer de 3de  keer) en dus vertrokken wij naar de evenementenhal voor een daagje : UITVAARTINSPIRATIE. Eén dag bleek echter niet voldoende te zijn, mede door het feit dat het werk natuurlijk altijd door gaat en wij iets eerder dan gepland weer richting ons eigen bedrijf moesten om te doen waar wij goed in zijn. Gelukkig is de beurs een meerdaags evenement en konden we ook op dag 3 van de beurs nog een aantal uren verder om inspiratie op te doen. Omgerekend in tijd hebben wij zo’n kleine 13 uur alle mogelijke stands bezocht! 13!!! uur, dat zegt wel iets over alle ontwikkelingen die er continu gaande zijn binnen uitvaartland. Het gaat te ver om in één enkele blog al het nieuws aan te halen, maar een paar dingen verdienen toch even wat aandacht. Wat denkt u bijvoorbeeld van ‘s werelds eerste 100% eclectische rouwauto. Ons vaste contact voor rouwvervoer introduceerde op de beurs de TESLA rouwauto. In de hele wereld is er slechts 1 van. Hij stond op de beurs en binnen niet al te lange tijd kunnen wij deze ook aanbieden aan de families waar wij uitvaarten voor mogen verzorgen . En dan was daar natuurlijk ook de stand van Zavadi kistenlab. Een producent van werkelijk vernieuwende uitvaartkisten. Namelijk met zorg geproduceerde uitvaartkisten die aan de BUITENZIJDE bekleed zijn met stof in vele varianten. Nu hebben de makers van Zavadi kisten hun assortiment uitgebreid met condoleance registers, herinneringsdozen en zelfs urnen, die 100% matchen met de gekozen uitvaartkist. Het is nog niet zo lang geleden dat wij onze eerste Zavadi kist hebben gebruikt tijdens een uitvaart. En ik kan u zeggen, de reacties van belangstellenden waren buitengewoon positief! De stoffen buitenkant van een kist geeft een prachtige, eigentijdse en bovenal “aaibare” uitstraling!  Ook uitvaartopleider FuniQ stond met haar zeer bescheiden stand op de beurs. Dit motiveerde mij om ook weer eens wat cursussen te gaan volgen. Direct handelen (want dat past bij mij) en dus inmiddels een mooie workshop “buiten de gebaande paden” gevolgd ! Een dag over alle uitvaartmogelijkheden die misschien iets minder voor de hand liggend lijken. Volgende week nog een training over de verschillende manieren voor het samenstellen van een In Memoriam….kortom we zijn weer volop geïnspireerd en hebben massa’s aan nieuwe en aanvullende informatie voor onze branche opgedaan! En zo gaan we verder, steeds zoekend naar alle mogelijkheden binnen de branche zodat we u kunnen blijven helpen met het zoeken naar een passende vorm voor het afscheid van een dierbare.

Vakantietijd

Wanneer mensen mij in een wat algemenere setting aanspreken op mijn werk is een van de opmerkingen die ik vaak te horen krijg: nou jij zal in ieder geval altijd werk houden, dat stopt nooit. Mijn antwoord op deze opmerking hou ik nu even voor me, maar het is inderdaad waar, de dood kent geen vakantie. Helaas. Immers het einde van een mensenleven is en blijft onvoorspelbaar en dan kan zo’n einde soms behoorlijk wat roet in het eten gooien en voor consternatie zorgen. Dat merken wij maar wat vaak in de praktijk. Opa overlijdt en een aantal van zijn jong volwassen kleinkinderen zijn na een jaar hard studeren op een welverdiende vakantie in Amerika. Wat doe je dan als familie, laat je het hen weten, vraag je of ze terug komen of laat je hen voorlopig in het ongewisse in de hoop dat ze bij terugkomst van de vakantie begrijpen dat je dat voor hun bestwil deed? De gezondheid van je vader of moeder lijkt steeds verder achteruit te gaan,  maar jou vakantie komt steeds dichterbij. Wat doe je, neem je de gok om weg te gaan of toch maar annuleren. En ieder jaar gebeurd het in de praktijk toch ook weer meerdere malen dat mensen tijdens hun vakantie worden overvallen door een overlijden bij een van de achterblijvers of dat zij zelf overlijden op hun vakantieadres.  Ik denk dus dat je inderdaad met recht kunt zeggen: de dood kent geen vakantie.  Maar hoe zit het met onze vakantie. Is Keur Uitvaartbegeleiding weg? Nee en Ja. Ik zelf mag in de komende weken met mijn gezin gaan genieten van wat rust maar gelukkig zijn wij inmiddels als bedrijf zover dat we de continuïteit van onze werkzaamheden ook tijdens de vakantieperiode kunnen garanderen. In Jan Koopman hebben wij een uitvaartleider en vervanger gevonden die zeker de kwaliteit zal leveren zoals u die van ons gewend bent. En Lili Dozy, onze vaste medewerkster zal tijdens mijn afwezigheid het eerste aanspreekpunt vormen. Natuurlijk zal het in de vakantieperiode misschien iets anders verlopen, maar de dood gaat door, hoe vervelend ook, en wij zullen met hulp van Lili en Jan alles in het werk stellen om voor u de voorwaarden te creëren waarin u op een waardige wijze afscheid kunt nemen van uw dierbare. Wij hopen voor u op een zorgeloze vakantietijd, maar mocht u onverhoopt te maken krijgen met de dood, dan kunt u altijd op ons rekenen en ons bereiken op ons vertrouwde telefoonnummer 0172-764333.

24 maart 2016, een legende overlijdt

Als de telefoon gaat klinkt er aan de andere kant van de lijn een zachte, vermoeide en onmiskenbaar verdrietige stem van een wat oudere dame. Ze meldt dat haar man, Johan, is overleden, hij heeft de strijd tegen die rot ziekte niet mogen winnen terwijl het aanvankelijk nog zo goed leek te gaan. Hij was zo positief, dacht echt dat het hem gegund was nog wat langer te mogen blijven, maar opeens, in de afgelopen week ging het hard achteruit. “gelukkig waren we allemaal bij hem, die laatste uren.” 56 jaar waren ze getrouwd, zo vertelde ze me kort nadat ik bij haar in huis was. Het was een bijzondere man, met een groot hart voor sport, eigenlijk al zo lang ze hem kende. Jaren is hij voorzitter geweest van de plaatselijke voetbalvereniging, vroeger was hij zelf ook geen onverdienstelijke speller, even zat hij zelfs nog in het eerste team van de vereniging. Ze hadden het niet breed toen ze net getrouwd waren. Sterker nog de eerste Jaren van hun huwelijk waren moeilijk, ze woonden in een klein huisje dat in de tegenwoordige tijd absoluut niet geschikt zou worden verklaard voor bewoning, hoe ze het daar hebben gered met 4 kleine kinderen, dat is een vraag die ze zich tot op de dag van vandaag nog weleens stelt. Gelukkig heeft hij altijd werk gehad, in het begin van het huwelijk een baan als, laat ik zeggen, krullenjongen, maar hij werkte hard en viel op binnen het bedrijf. Positief maar…dat zorgde er wel voor dat hij veel van huis was. Zij zat daarom veel thuis met de kinderen en, het klinkt misschien niet zo heel vriendelijk, hij was die man die (soms) op zondag het vlees sneed. Het ging het gezin voor de wind, de kleine woning werd verruild voor een mooie eengezinswoning in een jaren 60 buurt en daar zijn ze tot de dag van vandaag blijven wonen. De kleine kinderen werden daar pubers, kregen verkering en vlogen uit. De oude baas, zoals ze hem liefdevol noemde, ging met pensioen en hun leven werd verrijkt met 9 kleinkinderen. Dit was werkelijk een verrijking. Immers, in tegenstelling tot de tijd dat zijn eigen kinderen klein waren had hij nu veel meer tijd om zich bezig te houden met deze kleintjes. Soms leek het wel alsof hij de verloren tijd met zijn eigen kinderen zo probeerde in te halen. Ze waren gek met hem! Opa kon veel verhalen vertellen over vroeger, over hoe hij zich heeft weten op te werken, hoe hij zich steeds weer inzette voor de vereniging, hielp bij het bouwen van een nieuwe kantine. Ook vertelde hij graag over de tijd waarin hij een turks gezin op sleeptouw nam. Zij kwamen nar hier, een vreemd land, om een betere toekomst op te bouwen en hij zag het als zijn taak om hen daarbij te helpen. Hij sprak geen woord over de grens maar met veel geduld en handen en voeten werk was hij voor hen een heus baken! De kleinkinderen kwamen graag bij hem, altijd. Als echtgenoot heeft hij het ook goed gedaan vertelt zijn vrouw. Natuurlijk was er weleens wat, maar dat is toch in ieder huwelijk. Maar ik heb me altijd geborgen gevoeld bij hem. En zo zitten we daar. Er wordt honderd uit gepraat over Johan. Het is voelbaar hoe belangrijk deze man was voor die lieve mensen die daar nu in de kamer zitten rondom zijn dode lichaam. En dan plotseling een harde piep van een mobiele telefoon…een pushbericht van de app van een landelijke krant. Uit automatisme pakt de jongste zoon zijn telefoon, het valt even stil in de kamer. “Legende overleden” zegt hij na enkele momenten van stilte, “De wereld in rouw om het verlies van Johan…….” De wereld in rouw…dat klinkt heftig! De media zullen er wel direct bovenop duiken, de televisieprogrammering zal wel worden aangepast en iedereen zal wel weer worden opgeroepen als kenner, vriend en rouwend medemens. De toon van het gesprek lijkt plotseling te veranderen totdat iemand zegt: Ergens in Spanje zit dus een gezin, net als wij, herinneringen op te halen aan een man, een vader en opa. Hij was voor hen hopelijk net zo legendarisch als ons pa voor ons was. Niets meer, niets minder. Immers, is niet ieder mens die geliefd was het waard als legende herdacht te worden? Het gesprek gaat verder, er wordt honderd uit gepraat over Johan, hun Johan. Want haar man, hun vader en opa was voor hen legendarisch en zal door de herinneringen die hij achterlaat onsterfelijk blijken.

Wereldlichtjesdag

Herdenking van ieder overleden kind! Zondag 13 december 2015. Aula begraafplaats Woubrugge Ontvangst en schrijven van Hemelpost 18.00 uur Aanvang herdenking 18.30 uur   Voor de deur van het uitvaartcentrum stopt een kleine personenauto, rood, ik geloof dat het een Nissan Micra was. Twee jonge mensen zitten voorin. Een jonge vrouw met blond lang haar, ik schat 25 jaar oud, op de bijrijders stoel en een knul ernaast, kort opgeschoren haar en blauwe ogen met rode randen eromheen, rood van het huilen. Verdriet in de meest intense vorm. Hij stapt uit en doet het portier aan de bijrijderskant open. Daar zit ze, zijn vriendin, de moeder hun tweeling. Een jongen en een meisje. Ze heeft de tweeling op haar schoot…..in een rieten mandje. De momenten van af de auto tot in het uitvaartcentrum lijken een eeuwigheid te duren. Het was een warme dag. Achter de jonge ouders stapt een hoog bejaarde vrouw naar binnen, ik schat begin 90. Direct bij binnenkomst pak ze m’n arm vast. Dit is niet goed zegt ze….Ik had het moeten zijn! Niet zij! Wat kan je zeggen…   Een hele grote katholieke kerk, ergens aan een smalle weg in de polder. Bomvol. Het is er warm. Als je om je heen kijkt zie je gezichten, honderden gezichten van tieners. Velen vergezeld door hun ouders of leerkrachten. Voorin, vlak bij het altaar rinkelt een belletje, iedereen staat op en achter uit de kerk wordt een blankhouten kist naar binnengedragen. Rondom deze kist een eindeloze kralenketting. De kanjerketting die symbool staat voor alle behandelingen die zij heeft moeten ondergaan. Er klinken mooie woorden, moedige woorden, lieve woorden en na de wake loopt iedereen langs de kist met ketting richting de ouders. Ze houden zich kranig, lijken de belangstellenden te troosten. Wat moet je zeggen…..   Ze was net 70 geworden, 3 kinderen al het huis uit, 2 getrouwd, 1 zoon gescheiden maar weer op de goede weg. Zijn mooie huisje stond niet ver bij dat van zijn moeder vandaan, het contact was altijd goed, warm en gezellig. Woensdagavond at hij bij haar. Zaterdag stond de politie voor haar deur. Plotseling was zijn hart gestopt. Dat was, volgens de arts, woensdag al gebeurd…Hij heeft er niets van gemerkt zei men. Maar haar moederhart was voorgoed beschadigd. Afscheid nemen werd haar door de politie, vanwege de situatie, afgeraden. Maar daar liet ze het niet bij zitten, gelukkig. Na haar goed voorbereid te hebben was ze nog even bij hem. Dankbaar voor dat moment, maar gebroken. In absolute stilte biggelden de tranen over haar wangen. Wat zeg je dan…   Woorden hebben een functie, vergemakkelijken onze manier van communiceren, maar er zijn situaties waarin het zoeken naar de juiste combinatie van woorden een bijna onmogelijke taak lijkt te zijn. Als een vrouw haar man verliest, wordt deze vrouw weduwe. Als een man zijn vrouw verliest, is die man weduwnaar. Als kinderen hun ouders verliezen, noemen wij hen wees. Maar onze taal kent geen woord voor ouders die het verlies van hun kind moeten meemaken. Misschien komt dat wel omdat in zo’n geval woorden altijd tekort schieten. Het verlies van je kind is tegennatuurlijk.   Wat moet je zeggen…   Die vraag blijft steeds weer terugkomen. Wat moet je zeggen, hoe reageer je als je ziet dat er zoiets tegennatuurlijks gebeurt? Wat je zou willen is dat je beschikt over de gave van het spreken van woorden van troost… Maar bestaat dat? Bestaat die gave? Immers wat voor de een aanvoelt als woorden van troost kan bij de ander totaal anders landen. Met de beste bedoelingen kan iemand tegen een vader of moeder die net een kind heeft verloren een goed bedoelde opmerking maken. Maar…komt dat ook zo goed over?! Zeg je nou net niet precies het verkeerde? Doen die goed bedoelde woorden niet meer pijn dan dat ze goed doen? Misschien hebt u daar wellicht ook persoonlijk ervaring mee. De een spreekt je aan terwijl je daar nou net op dat moment even geen behoefte aan hebt. De ander loopt, toevallig, net een zijstraat in juist op het moment dat jij komt aanlopen. Terwijl je nu zo graag zou willen dat die persoon even zijn of haar arm om je schouder zou leggen. Woorden van troost. Is dat nou zo moeilijk? Misschien is een enkele blik of een stille knipoog al troostend genoeg. Op Wereldlichtjesdag zoeken we de troost in het noemen van hun namen, in het symbool van het aansteken van kaarsen, gesterkt door de wetenschap dat dit wereldwijd  gebeurt. Het start op die dag om 19.00 uur plaatselijke tijd in Australie en die golf van warmte, behorend bij het licht van de kaarsen, gaat de hele wereld rond. Een mooie gedachte, goed om bij stil te staan…Overal in de wereld, en op die dag op meer dan 80 plaatsen in Nederland, staan we stil bij de verloren kinderen. Niet dat dat op andere momenten niet gebeurt maar juist dan even éxtra. Iets meer uit de anonimiteit. In Woubrugge heel in het klein, in de aula van de begraafplaats, maar juist in deze kleinheid zeer gemeend. Stilstaan bij overleden kinderen die nooit vergeten zullen en mogen worden. We horen de namen, zien de kaarsjes die we plaatsen in een hart en denken aan hen in liefde. Met verdriet. Verdriet dat soms al een plekje lijkt te hebben gekregen, maar dat nooit verdwijnt. In dit universele herdenkingsmoment denken we aan eigen kinderen, maar ook aan alle andere kinderen die door oorlog, ziekte, ongeval en geweld waar ook ter wereld niet meer in leven zijn, ongeacht etnische achtergrond, geloofsovertuiging of geslacht. We staan ook stil bij hen die het levenslicht nooit hebben mogen zien maar zo gewenst waren. Misschien dat het enige troost biedt te weten dat op deze manier, op deze momenten wereldwijd jullie kind het middelpunt is. De herinnering aan wat er was gekoesterd wordt. Laten we de troost dan maar zoeken, niet in woorden, maar in daden. Herinneren en herdenken. Een golf van 24 uur licht over de aarde speciaal voor jouw KIND. Dennis

Transparantie... de Keerzijde

In toenemende mate verschijnen er in de diverse media berichten rondom de transparantie in de kosten van een uitvaart. “Wij rekenen alles 1 op 1 door” , “Anderen verdienen oneigenlijk veel op de uitvaart” , “Ondernemers berekenen kosten die helemaal niet gemaakt zijn”. Ach….beste mensen laat u zich alstublieft niet van de wijs brengen, de ene ondernemer is echt geen haar beter dan de ander, sterker nog wie het hardst roept…. De uitvaartbranche is, zoals vele andere branches, een commerciële branche geworden en ja, bij commercie hoort nu eenmaal dat er geld verdiend wordt. Op een enkele uitvaartvereniging na, werken alle bedrijven binnen de uitvaartzorg niet voor niets. De uitvaartondernemer is nu eenmaal geen filantroop. Waar er dus hard geroepen wordt dat er geen marges gerekend worden over de afgenomen diensten of producten kunt u er stellig vanuit gaan dat er op een andere wijze verdiend wordt aan de uitvaart. Transparant? U gaat wellicht wel eens naar de Albert Heijn, doet boodschappen bij Jumbo of Spar en ook uw kleding groeit niet in uw kledingkast maar wordt verkregen via internet of een kledingwinkel. De auto bij u voor de deur komt bij een dealer vandaan en uw vakantie boekt u via een reisorganisatie. Zijn al deze commerciële bedrijven dan boeven omdat zij via het inkoopkanaal een inkoopprijs hebben en u hetzelfde product tegen een (hogere) verkoopprijs doorverkopen? Nee, transparantie zit hem niet in de marge tussen in- en verkoop. Transparantie zit hem in het geven van duidelijke voorlichting over de prijzen. Wat kost een product of dienst als het via een bepaalde onderneming wordt gekocht of afgenomen? Wat gaat de consument betalen en kan hier duidelijkheid over gegeven worden in het begeleidingsproces rondom de uitvaart? We kiezen voor goedkoop, organiseren zelf zoveel mogelijk enne….ach een echte condoleanceavond doen we niet, dat scheelt namelijk geld! Totdat één van de kinderen bedenkt dat het toch handig is wanneer de uitvaartleider aanwezig is in het zaaltje van de kerk om een oogje in het zeil te houden zo op de avond voorafgaand aan de uitvaart….Tja dan gaat opeens de teller lopen en blijkt bij de eindafrekening de nota toch anders uit te vallen dan in aanvang gedacht. Ook het verzoek aan de uitvaartleider op de dag van de uitvaart zelf om toch nog even wat persoonlijke woorden te spreken blijkt dan opeens effect te hebben op de hoogte van de rekening. Transparant? Een vast aanname tarief, vooraf vastgestelde prijzen voor rouwdrukwerk, uitvaartkisten, bloemen, laatste verzorging en rouwvervoer. Bijlage bij de factuur met hierop een specificatie van de door een crematorium, uitvaartcentrum of kerk in rekening gebrachte kosten. En geen variabelen. Kost kist A voor cliënt A € 495,- dan kost diezelfde kist ook voor cliënt B € 495,-. Geen verwarring en dus geen discussie. Kort door de bocht? Ja misschien wel, excuses aan mijn eventueel meelezende concullega ’s, maar ondoorzichtige transparante praatjes voorschotelen om zo de consument naar je toe te lokken en concullega ’s in een kwaad daglicht stellen dat is toch ook wat kort door de bocht. Bent u echt geïnteresseerd in de kosten van een uitvaart, laten we dan eens om tafel gaan en aan de hand van uw wensen en eisen bekijken waar het nu precies op neer komt. Dit doen wij overigens kosteloos en zonder verplichtingen. Immers…niet alleen de financiële kant mag leidend zijn in de keuze voor een uitvaartonderneming. En bent u door een onvoorzien of plotseling overlijden niet in de gelegenheid vooraf onderzoek te doen? Dan mag u erop rekenen dat wij u tijdens het begeleiden van de uitvaart waar mogelijk en gewenst volledig informeren over de financiële consequenties van uw wensen en keuzes. Immers, wij stellen alles in het werk voor u de voorwaarden te creëren op een waardige wijze afscheid te nemen van uw dierbare. Keur Uitvaartbegeleiding By Dennis Keur Een reactie plaatsen

Bloggen doe je niet zomaar...

Aan het aantal reacties op de blog en de pageviews te zien is bloggen niet zomaar iets! Vandaar de titel “bloggen doe je niet zomaar…” . Het is dus blijkbaar zo dat wat je schrijft gelezen wordt en, naast dat dat natuurlijk de bedoeling is, brengt dat ook zo z’n verantwoording met zich mee. Immers de branche waarover ik schrijf is er één die de nodige zorgvuldigheid vereist. Maar ach, dit geldt natuurlijk niet alleen voor het schrijven van blogs over deze branche. Iedere uitvaart op zich is als een kostbaar en kwetsbaar goed, dat vanaf het eerste contact tot ver na de begrafenis of crematie omringd moet worden met grote zorgvuldigheid en professionaliteit. Het vraagt echte aandacht en veel tijd om te ontdekken waar de wensen van nabestaanden liggen om zo uiteindelijk een passend afscheid te organiseren. Als je in het algemeen wel eens met mensen praat over uitvaarten waar zij als belangstellende bij betrokken zijn geweest valt het op dat meningen soms behoorlijk verdeeld zijn. “Schitterende uitvaart” , “Onpersoonlijk”, “Heel verdrietig” , ” Zielig zo weinig mensen”, “Wat een drukte” , “Warm en oprecht”. En dat zijn dan alleen nog maar algemene inzichten. Wat deze inzichten zo bijzonder maakt is het feit dat sommige tegenstellingen soms op dezelfde uitvaart betrekking hebben. Eens en temeer het bewijs dat iedere uitvaart persoonlijk is maar dat ook de ervaringen van mensen die een uitvaart bezoeken heel persoonlijk zijn. 100 belangstellenden kan veel lijken, maar is weinig als men er veel meer verwachtte. En 15 belangstellenden kan als zielig weinig worden ervaren, maar precies het aantal zijn dat door de nabestaanden werd verwacht en door hen als zeer warm en waardevol wordt ervaren! Wat voor de één als onpersoonlijk wordt ervaren is voor de ander gewenst sober. En schitterend kan voor weer ander pompeus en leeg lijken. Waar draait het om tijdens een uitvaart? Afscheid nemen! Afscheid in stijl, de stijl die past bij de overleden dierbare en bij zijn of haar meest naasten. In de ideale wereld zou dit een uitvaart moeten zijn waar iedere aanwezige troost vindt. En…dat gebeurd ook als de wensen goed in beeld worden gebracht en de uitvoering naadloos aansluit bij diegene waar afscheid van genomen wordt. Kijk als belangstellende binnen een uitvaart dus altijd verder dan naar de eigen verwachtingen en wensen. En…wilt u er zeker van zijn dat uw eigen uitvaart een mooie afspiegeling wordt van u als mens en uw wensen? Denk er dan zelf eens over na, schrijf het op en bespreek het met uw naasten. Een lastig onderwerp? Misschien, maar ook een goede ingang voor mooie persoonlijke gesprekken en inkijkjes in uw leven en dat van uw naasten. Wist u trouwens dat wij in onze winkel “Zonnekaartjes” verkopen, een mooi middel om bij een naderend overlijden in gesprek te gaan en dierbare herinneringen op te halen. By Dennis Keur 2 reacties

Onder Vuur!

Het lijkt wel een repeterend patroon, eens in de zoveel tijd wordt er in de media weer uitgebreid aandacht besteed aan de uitvaartbranche. En eerlijk is eerlijk, deze aandacht is lang niet altijd positief. Na het overlijden van een dierbare zal een uitvaart geregeld moeten worden. In de ontstane situatie na een overlijden is het veelal de emotie die het wint van de ratio. Immers een afscheid kan maar één maal geregeld worden. Voor een dierbare is vaak alleen het beste goed genoeg en in deze stroom van gedachten past het vaak niet stil te staan bij de financiële consequenties. Als er dan in het verleden ook ooit nog eens een uitvaartverzekering is afgesloten waant men zich vaak veilig. Echter, koppen in de krant en berichten op televisie proberen de argeloze nabestaanden wakker te schudden. ‘Uitvaart 600% winst’, ‘Verdienen aan de dood’ en ‘Klokkenluiders in uitvaartland’. Terecht? Zeker terecht! Wat is er aan de hand? Een jarenlange persoonlijke frustratie van mij als uitvaartondernemer wordt in de diverse media met enige regelmaat aan de kaak gesteld. Namelijk de koppeling tussen verzekering en uitvaartverzorging. In de praktijk blijkt immers keer op keer dat de zogenaamde naturapolissen(verzekeringen die geen geld maar uitvaartdiensten verzekeren) meer dan eens zorgen voor onaangename verrassingen bij nabestaanden. Naast dat de verzekerde over het algemeen al jaren betaald heeft voor de verzekering, lijkt de uitvoerende tak van de verzekeraar er niet voor te schromen soms zeer hoge extra kosten in rekening te brengen op het veelal summiere verzekeringspakket. Ook aan de advieskant van deze verzekeringen zit een en ander vaak niet helemaal goed. Termen als: ‘uw uitvaart verzekerd’, lijken licht misleidend. Want, natuurlijk geeft de dekking in een uitvaartpolis recht op vergoeding van kosten of diensten gemaakt met betrekking tot de uitvaart; in de praktijk blijkt echter dat deze verzekering (óók als de uitvaart wordt uitgevoerd door de uitvoerende tak van de verzekeraar) veelal niet toereikend is. Ons advies? Bent u van plan een verzekering voor uitvaartkosten af te sluiten; kies dan altijd voor een verzekering die een geldbedrag uitkeert, geen diensten. Hiermee behoudt u volledige vrijheid in de keuze voor uitvaartonderneming en weet u exact tot welk bedrag u een uitvaart kunt (laten) regelen. Benieuwd naar de kosten van een uitvaart? Laat u dan niet misleiden door zogenaamde vergelijkingssites. Deze pretenderen vaak het beste met u voor te hebben maar uiteindelijk krijgt u over het algemeen alleen offertes van bedrijven die door advertenties of anders, financieel verbonden zijn aan deze vergelijkingssites. Informeert u voor prijzen dus gewoon rechtstreeks bij ondernemers die u aanspreken. Onze garantie: Kiest u voor de begeleiding van de uitvaart via onze onderneming, dan zullen wij u, indien gewenst, duidelijk informeren over de kosten. Ook kunnen wij, kosteloos, zorgdragen voor de afhandeling met de diverse verzekeringsmaatschappijen. Tenslotte garanderen wij u een passende uitvaart, goed georganiseerd tegen een tarief dat in de juiste verhouding staat tot uw wensen. By Dennis Keur 1 reactie

Cookie instellingen