Vandaag heeft minister Hugo de Jonge een nieuwe website gepubliceerd: www.overpalliatievezorg.nl. Door middel van deze website wil de overheid terminaal zieke patiënten op weg helpen met het moeilijkste gesprek dat er bestaat, dat over het levenseinde. De lancering van de website gaat gepaard met een voorlichtingscampagne voor het grote publiek om mensen te helpen het gesprek te voeren over hun naderende overlijden en de zorg die ze wensen. En dat gaat veel verder dan de keuze tussen wel of geen euthanasie. Het motto van de campagne is dan ook ‘Ik heb te horen gekregen dat ik doodga, maar tot die tijd leef ik.’ Want sterven gaat juist ook heel erg over léven. En wat je daarmee doet totdat je sterft.

Een prachtig initiatief vind ik. Want dat levenseindegesprek is iets waar velen tegen aan hikken en het liefst voor zich uitschuiven. Oók nog mensen uit de zorg. Tenslotte zijn artsen opgeleid om mensen te helpen en beter te maken. En er is altijd nog wel weer een andere behandeling die geprobeerd kan worden. Een experimentele nieuwe mogelijkheid die veelbelovend lijkt. Of nog beter: waarbij je door er aan mee te doen toekomstige patiënten kunt helpen… Maar soms moeten zowel artsen als patiënten en hun familie accepteren dat er niets anders rest dan je voor te bereiden op het sterven.

En juist in die voorbereiding is een wereld te winnen. Want in de periode dat je weet dat je niet meer beter wordt , komt er zóveel op je af. Wisselende emoties, veel vragen en zoeken naar: wat nu? In een tijd waarin individualisme belangrijk is, is het echter fijn om zelf aan het roer van je leven te blijven staan. Zélf keuzes te maken over wat je wel of juist niet wilt. Dat vraagt wel de moed om naar de situatie te durven kijken en er actief mee aan de slag te gaan. Moed ook om te onderzoeken wat voor jóu goed voelt, ook al denken anderen daar misschien net iets anders over. En de bereidheid je in de mogelijkheden te verdiepen.

De website van het kabinet richt zich voornamelijk op informatie en keuzes rondom de medische kant van ongeneeslijk ziek zijn. Toch ben ik er voorstander van om breder te kijken. Als persoon ben je tenslotte veel meer dan alleen een (ziek) lichaam. Jouw leven beweegt zich altijd al tussen fysieke, emotionele, spirituele, praktische en administratieve aandachtsgebieden. En dat is als de dood dichterbij komt niet anders.

Dat maakt dat ook de laatste levensfase niet alleen betrekking heeft op het medische, maar juist ook op het praktische en administratieve. Dat laatste speelt nooit de hoofdrol, maar het kan wel heel veel rust geven als er gekeken is of alles of administratief gebied goed geregeld en vastgelegd is. Zodat jouw overlijden geen, of zo min mogelijk, onoverkomelijke problemen veroorzaakt voor je nabestaanden.

Daarnaast ben je ook onderdeel van een familie of een gemeenschap. En jouw ziekte en naderende overlijden hebben daar grote invloed op. Het is dan ook heel fijn als onderling bespreekbaar is waar ieders wensen én grenzen liggen. Zowel tijdens de periode van ziekzijn, als voor wat betreft de uitvaart. Niet alleen zodat er duidelijkheid is in de wensen, maar er ook ruimte is om met elkaar mooie gesprekken te voeren en uit te spreken wat er nog gezegd moet worden.
Dat alles bij elkaar kan de laatste levensfase juist heel kostbaar en waardevol maken. De moeite waard om je voor in te zetten.

Mocht je dit moeilijk vinden of op zoek zijn naar begeleiding, dan help ik je graag. Ook hoor ik graag hoe jij hier over denkt of welke ervaringen jij hiermee hebt.

Karin