De HARDE waarheid
Werken in de uitvaartbranche, het is inmiddels alweer een behoorlijk aantal jaren geleden dat ik die keuze gemaakt heb. En eerlijk is eerlijk tot op de dag van vandaag zonder spijt. Dus…zou je denken, dit is een werkomgeving die je iedereen gunt. En dat is waar, of in ieder geval deels waar.
Bijna wekelijks word ik in mijn werk benaderd door mensen die op de een of andere manier de aantrekkingskracht van onze branche voelen. Meestal getriggerd door een verlies in hun directe omgeving. Zo wil de een graag als uitvaartleider aan de slag, terwijl een ander de magie van het verzorgen van overledenen aantrekkelijk vind en weer een ander lijkt het leuk om zich bijvoorbeeld als hospitality medewerker verdienstelijk te maken. En… ik snap het. Maar, zo vraag ik me vaak af, snappen zij ook de impact die het werken in deze branche op je leven heeft.
Dagelijks geconfronteerd worden met de dood, afscheid en verdriet, laat sporen na op je ziel. Negatief?? In mijn geval zeker niet, alhoewel ik denk ik wel wat anders dan de gemiddelde mens omga en kijk naar ziekte, overlijden en afscheid.
Maar naast het emotionele aspect vergt de onregelmatigheid ook nogal wat van je als persoon en van je directe omgeving. Immers werken in de uitvaarten is, wanneer je het goed doet, absoluut geen negen tot vijf baan. De dood houdt ook geen rekening met ons dag en nacht ritme en ook het begrip weekend krijgt een geheel andere betekenis.
In de afgelopen maanden hebben wij als bedrijf een behoorlijk hectische periode doorgemaakt en zo gebeurt het dat ikzelf in een periode van 9 weken, 63 dagen achtereen gewerkt heb, zonder ergens dan ook maar 2 aaneengesloten dagen vrij te zijn geweest. 63 dagen werken houdt gelukkig niet in dat ik 63 dagen minimaal 8 uur per dag onderweg was, maar het betekent wel dat er in 63 dagen tijd geen enkel moment is dat het werk niet op een of andere wijze tijd in beslag neemt.
Gelukkig doe ik het niet alleen, maar in zo’n hectische periode komt het ook voor dat onze oproepkrachten, die normaliter slechts enkele uren per week voor ons werken, plotseling dagen maken die beginnen om 9 uur ’s ochtends en in de avond pas om 22.30 uur thuis komen. Ook op zaterdag en ook op zondag.
Werken in de uitvaartbranche betekent flexibel zijn, er goed mee overweg kunnen dat bijvoorbeeld je gemaakte afspraak om koffie te gaan drinken met je vriendinnen wel tot 3 keer moet worden afgezegd en dat je je partner wederom opzadelt met een kant en klare stoommaaltijd omdat precies op het moment dat je eigenlijk zou koken de stoelen en tafels van een of ander kerkelijk gebouw verschoven moeten worden voor een condoleance.
Werken in de uitvaartbranche betekent altijd punctueel zijn, vriendelijk doch doortastend, goed kunnen plannen, bijsturen en spreken en je persoonlijke behoeftes en gedachten op de tweede plaatst stellen. Heb je zelf even een mindere dag, omdat je je niet lekker voelt of er privé het een en ander speelt, dan moet toch echt die knop om, want jij bent verantwoordelijk voor het goed laten verlopen van misschien wel het meest emotionele en zware moment uit het leven van een ander.
Werken in de uitvaartbranche betekent dat je er staat voor de familie waar je voor werkt en voor de collega’s met wie je op dat moment samenwerkt. Want iedere uitvaart is altijd een team-effort. Alleen samen kunnen we die ene mooie uitvaart garanderen.
Werken in de uitvaartbranche betekent heel wat meer dan alleen maar een beetje aanwezig zijn op het moment dat het jou uitkomt. Werken in de uitvaartbranche betekent hard werken, het is doodstil of stervensdruk, maar jij bent niet de regisseur van je tijd, de dood laat zich immers niet leiden.
Maar, als je werkt in de uitvaartbranche, met je hart op de juiste plek, dan is het een branche waar je alles in kwijt kunt en alles van terugkrijgt.
Kan het anders? Vast wel! Wil ik het anders…
NEE!
DK