Dagelijks geconfronteerd worden met de dood, dat is wat er in het leven van een uitvaartleider gaande is, zo ook bij mij. Maar ook voor mij kan het soms pijnlijk dichtbij komen. Afgelopen 25 augustus moest ik, met mijn familie, afscheid nemen van mijn eigen moeder. En dan is het regelen van een uitvaart opeens even andere koek.

Vanuit de praktijk zeg ik met enige regelmaat dat er in iedere familie wel wat is… En eerlijk is eerlijk, het lijkt ook wel alsof de onderlinge verhoudingen binnen families de laatste jaren alleen maar gecompliceerder worden. Een uitdaging in het werk, maar lang niet altijd eenvoudig of prettig.

Ook in mijn familie kunnen we inmiddels allang niet meer spreken van een standaard gezinssamenstelling, maar we mogen onszelf gelukkig prijzen dat de onderlinge verhoudingen heel goed op orde zijn. En zo konden we met het hele gezin op een prachtige manier afscheid nemen van de vrouw die 39 jaar lang moeder voor ons was. De altijd zorgzame en innig geliefde vrouw van mijn vader en oma van onze kinderen.

De dood kwam snoeihard en in razend tempo dichtbij, ALS maakte van de altijd krachtige moeder een breekbare vrouw en wij met elkaar hebben 8 maanden moeten leven in de wetenschap dat haar overlijden dichterbij was dan dat ons lief was.

Waar ik persoonlijk in het werk de structuur van het regelwerk rondom een uitvaart strak onder controle heb, merkte ik dat na haar overlijden ook ik “mens” was en mijn woorden en daden soms ook alle kanten op leken te gaan behalve de juiste. Achteraf boeiend om te zien, want het geeft een duidelijk inzicht in hoe het dus werkt bij een familie in rouw.
Maar van de laatste momenten met haar in ons midden, tot aan de plechtigheid in de aula van het crematorium, ze waren allemaal waardevol. En wat een geluk heb ik dan dat ik mag rekenen op mijn professionele netwerk waar ik ook in het dagelijks werk steeds op terug kan vallen. Funeral Assist, Straver Mobility, de zorgzame medewerkers van crematorium Rhijnhof in Leiden, niet te vergeten mijn eigen medewerksters, Ben Uitvaartbloemist die mijn moeders bloemenwens op fantastische wijze heeft vertaald en Sandra Zeilstra die de uitvaart met prachtige foto’s voor ons heeft vastgelegd. Ik ben hen allen even dankbaar.

Mijn moeder, haar zullen we moeten missen, maar alles rondom haar afscheid was uiteindelijk zoals het moest zijn… En ik ben trots dat ik zoveel vakkundige, professionele en zorgzame mensen om mij heen heb waar ik ook in de toekomst vol vertrouwen de begeleiding van een ieder die onze hulp inroept zal blijven voortzetten.
Lidy, 1948-2021… De cirkel is rond.